درس هفتم : گوش پیچ پیچی

بچه ها یه نیم رخ بکشید که گوشش مثل گوشای خودتون پیچ پیچیه. یه نیم رخم بکشید که گوشش پیچ پیچی نیست. صافه و فقط یه سوراخ وسطش داره.

حالا یه سوال: بچه ها به نظرتون این آدما کدومشون می تونن صدا رو بهتر و بلندتر بشنون؟ « گفتگو کن تا برسن به گوش صاف.» اگه نرسیدن این مثال رو براشون بزن : بچه ها فرض کنین این پایین یه ماشین پارک شده. یه سنگ رو اگه از بالای یه کوه پرت کنیم پایین، با شدت بیشتری به ماشین برخورد می کنه و داغونش می کنه یا اگه از آسمون، مستقیم پرتش کنیم پایین؟ از آسمون. چون هیچی جلوش نیست که مانعش بشه اما از بالای کوه که می خواد پرت بشه پایین هی میخوره به سنگای دیگه و آروم آروم سرعتش و شدتش کم میشه. حالا پس بگین ببینم، وقتی یه صدا رو بفرستیم به سمت گوش، اون صدا توی گوش صاف با شدت بیشتری به پرده ی گوش میرسه یا توی گوش پیچ پیچی که کلی مانع و پیچ جلوشه؟

خب بچه ها! به نظرتون خدا اشتباه نکرده گوشامونو پیچ پیچی ساخته؟ آخه این کارش باعث شده صداها با شدت کمتری به پرده ی گوش ما برسن!! « اجازه بده بچه ها فکر کنن و جواب بدن و گفتگو کنن. وقتی گفتگو و تفکرشون تموم شد، این حدیث رو براشون بخون و بگو کنار نقاشیشون بنویسن.»

امام صادق(ع) فرمودن که : خدا گوش رو پیچ پیچی ساخت تا صداها توی اون پیچ ها جاری بشن و از شدتشون کم بشه تا پرده ی گوش، زخمی نشه و آسیب نبینه.