رسم دل دادن به گل ها

پروانه ها هر دم به شعله چشم می دوزند

پروانه ها هر دم به عشق شعله می سوزند

پروانه ها عمری کم ، اما جاودان دارند

پروانه ها شب با نماز عشق بیدارند

گر چه کمی خاکی تر از اهل زمین بودند

از آسمان ها رد شدند عاشق ترین بودند

پروانه ها این گونه درس بندگی دادند

با اولین فرمان رهبر زندگی دادند

هر آنچه می گوییم ما ، پروانه ها دیدند

هر آنچه می دیدیم ما ، آن ها پرستیدند

گویی شهادت داستان دیگری دارد

دریا نمی خواهد دل از امواج بردارد

باید که دلتنگ شهادت بود و پروا کرد

پروانگی را رسم دل دادن به گل ها کرد

باید طلای گنبد دین و ولایت بود

باید که در راه خدا یعنی هدایت بود

دشمن بگوید هرچه ، ما خود را نمی بازیم

با خاک خونین شهر ، تیر و نیزه می سازیم

از دشمنان نانی نمی گیریم و یکرنگیم

تا انقلابی اقتصادی خوب می جنگیم

با دقتی کامل به شعله چشم می دوزیم

پروانه هستیم و به عشق شعله می سوزیم

شاعر : نهاندل