بچه ها این کار خدا مثل کار اون معلمیه که میگه شما از بیست نمره، ده نمره تست دارین، ده نمره هم امتحانتونه. هر کی هم 12 بگیره قبوله ولی خب تلاش کنین تا نمره ی 20 بگیرین. بعد این معلمه نمیاد بهمون بگه که ما نمره تست رو چند شدیم، تا ما برای امتحان، بیشتر تلاش کنیم. مثلا اگه من بدونم که نمره ی تستم شده 10، میگم خب چرا 20 بگیرم؟ نمره ی قبولی 12 هه دیگه؟ فقط به اندازه ی دو نمره تلاش می کنم و 12 میگیرم تا فقط قبول شم. همین کافیه. ولی وقتی ندونم تست رو چند شدم، میگم وااااای نکنه تست رو کم شده باشم و توی امتحانم کم بگیرم و بعد یهو که کارناممو دادن، ببینم قبول نشدم. پس بذار بیشتر تلاش کنم و نمره ی امتحانمو 10 بگیرم که اگه نمره ی تستم کم بود، حداقل نمره ی امتحانم که بالا شده باعث بشه که قبول بشم.

خدا هم واسه همین، نمره ی ما رو توی دنیای ارواح و دنیای ذر، از ذهنمون پاک کرده تا ندونیم اونجا چند گرفتیم. یعنی ندونیم اونجا چه جوری بودیم و به کم قانع نشیم و بیشتر تلاش کنیم.

دلیل دوم خدا هم واسه اینکه حافظمونو پاک کرده اینه که اون روحایی که مبتلا به بیماری غرور و دروغ و کینه و این چیزا بودن، وقتی مهلت زندگیشون توی دنیای دل مامان تموم شد و وارد دنیای خاکی شدن، ناامید نشن و فکر نکنن که دیگه خدا اونارو نمی بخشه. به جاش اونام تلاش کنن که شبیه خدا بشن. بچه ها این کار خدا مثل کار اون معلمیه که چون نمره های تست شاگردش خیلی پایین شده، الآن نمره هاشو بهش نمیگه تا شاگردش روحیه شو از دست نده و حالش بد نشه و فکر نکنه خیلی خنگ و ضعیفه. نیاد بگه من که نمی تونم نمره ی بالا بگیرم پس ولش کن. امتحانم نمی خونم. چون اونم قبول نمیشم دیگه. به جاش بیاد با قدرت، برای امتحان تلاش کنه. شاید واقعا بتونه واسه امتحانش نمره های بالاتری بگیره و توی کارنامه قبول بشه.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6