من دلم دریاست اما گاه طوفان می شود

یاد تو می آید و آرامِ این جان می شود

در سیاهی ماندم اما خوب میدانم که ماه

گاه نزد آسمانِ صبح، مهمان می شود

یک نفر از سایه ها می گفت و من آموختم

نور هم گاهی میان ابر ، پنهان می شود

زندگی سخت است اما بی تو بودن سخت تر

با تو اما مرگ هم زیبا و آسان می شود

دست هایم گرچه خالی خوب میدانم ولی

ابر می آید در این صحرا و باران می شود

من در این دنیای فانی عاقبت آموختم

هرکسی از عشق دور افتد پریشان میشود

یک قدم تا خالقت بردار ، تا باقی شوی

هرکس از خود بگذرد، عامل به قرآن می شود

شاعر : نهاندل