درس اول: جایگاه چشم

بچه ها 5 تا آدم بکشید ولی براشون چشم و دماغ و دهن نذارید. ( بذار همه کامل بکشن ) حالا چشمای یکی رو روی دستاش بذارین. چشمای دومی رو روی پاهاش بذارین. چشمای سومی رو روی شکمش بذارین. چشمای پنجمی رو پشتش بذارین. میتونین روی کله ی پنجمی مو بکشین که معلوم باشه پشتش به ماست. چشمای شیشمی رو هم همینجایی بذارین که چشمای هممون هست.

خب بچه ها من میخوام یه چیزی بگم. من میگم خدا اشتباه کرده چشمامونو روی سرمون گذاشته. اگه چشمامون روی دستامون بود بهتر بود. هوم؟ نظر شما چیه؟ « همین حرف رو در مورد قسمتای دیگه هم بزن و اجازه بده بچه ها فکر کنن و جواب بدن و گفتگو کنن. وقتی گفتگو و تفکرشون تموم شد، این حدیث رو براشون بخون و بگو کنار نقاشیشون بنویسن.»

امام صادق فرمودن که : خدا چشم ها رو بالای سر قرار داده تا بتونن همه جا رو ببینن. مثل چراغ هایی که بالای گلدسته قرار دارن و میتونن همه جا رو نورانی کنن. « بچه ها گلدسته چیه؟ بهشون بگو » خدا چشم رو روی دست ها یا پاهامون نذاشته چون موقع کار کردن، بهشون آسیب میرسه. و حتی چشم رو روی شکم یا پشتمون هم قرار نداده چون تماشا کردن برامون سخت میشه. خدا چشم رو روی سرمون قرار داده چون بهترین جا واسه چشم، همون سرمونه.

منبع: توحید مفضل «فَکِّر»