به اندازه ی بخشش

می توانی تو به اندازه ی بخشش باشی

و به پهنای شبی بارانی

چه قدیمی شده ام درد مرا می دانی

باورت می شود این تنهایی ؟

ماهِ تنهای شبِ من به کجا می تابی ؟

به همان جا که هنوز

غربت باران هست

دلِ تنهایی هست

گوش کن می شنوی ؟

یک نفر این جا هست

جمعه ها حال مرا می دانند

تو بگو چند نفر بی خبر از باران اند ؟

همه هم پیمان اند ؟

سرخی مغرب جمعه همه را می بیند

منتظر راز غریبیِ تو را می داند

و خدا نام تو را می خواند

دلِ من گرچه سیه با تو ولی می ماند

و من اکنون همه جا حیرانم

گرچه ره می دانم

در پی بارانم

من گناهانم را

می کنم نقّاشی

حضرت خوبی ها…

می توانی تو به اندازه ی بخشش باشی ؟

شاعر : نهاندل