حالا بچه ها! روح ما هم همین جوریه. اگه ما تا وقتی که روز مرگمون یعنی روز رفتنمون به دنیای برزخ میرسه، روحمون کامل نشه، نمی تونیم از نعمت هایی که خدا توی برزخ قرار داده لذت ببریم و زندگی توی اونجا برامون عذاب آور و سخت میشه.

برزخ چه شکلیه؟ برزخ مثل دنیاییه که دو تا کشور داره. سازنده ی اون کشورا هم خود ماییم. یه کشور اسمش بهشته و خیلی سرسبز و روشن و خوش آب و هواست. غذاهای خوشمزه داره. نوشیدنی های خوشمزه داره. خونه های بزرگ و زیبا داره. حیوونای مهربون داره. همه جا عطر خوبی میاد. همه خوشگلن. همه همیشه خوشحالن و می خندن.

اما اون یکی کشور اسمش جهنمه و خیلی تاریک و خشک و بد آب و هواست. هواش داغه. همه جاش آتیشه. نوشیدنی هاش بدمزه و غذاهاشم داغ و بدمزه ست. مثلا اونجا هرکی تشنه ش بشه، بهش عرق بقیه رو میدن که بخوره. یا بعضیا گرسنه شون که میشه، بدن خودشونو میخورن. خونه هاش خیلی ساده و کوچیکه. حیووناش وحشی و خطرناکن. دائما به آدما صدمه میزنن. همه جا بوی بدی میاد. همه قیافه هاشون زشته و بعضیام قیافه هاشون شبیه حیوونه. همیشه هم ناراحت و عصبانی و افسرده ن. یا گریه می کنن یا جیغ و داد می کنن.

بچه ها اگه ما روحمون کاملا شبیه خدا نشده باشه و بمیریم، مثل اون آدمی که جسمش کامل نشده و اعضای بدنشو نداره تا بتونه باهاشون از دنیای خاکی لذت ببره، ما هم چیزی نداریم تا بتونیم باهاش از برزخ لذت ببریم.

مثلا اگه ما مثل خدا رحیم نشده باشیم، چیزی نداریم که بتونیم باهاش از نعمت های بهشت لذت ببریم.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7