اگه ما مثل خدا شکور نشده باشیم، چیزی نداریم که بتونیم باهاش از نعمت های بهشت لذت ببریم.

واسه همینم زندگی سختی رو توی برزخ می گذرونیم.

هرکی روحش کامل تر باشه، مثل کسی که جسمش کامل تره، لذت بیشتری از دنیای بعدی میبره و اونجا بیشتر بهش خوش میگذره.

پس چی شد؟ چرا بعضیا از زندگی توی بهشت محروم میشن و میرن جهنم عذاب میکشن؟ چون روحاشون کاملا شبیه خدا نشده و چیزی نداره که باهاش بتونه از نعمت های بهشت لذت ببره. مثل کسی که جسمش کاملا شبیه حضرت آدم نشده و دست نداره و نمی تونه از کارایی که میشه با دست انجام داد لذت ببره.

اما حالا یه سوال : این نعمت های خوب توی بهشت یا این عذاب ها و سختی ها توی جهنم، از همون اول برای ما اونجا وجود داره؟ یا کم کم به وجود میاد؟

بچه ها هر آدمی که تازه به دنیای خاکی میاد، چه قبلا روح خوبی توی دنیای ارواح داشته و چه روحش مریض بوده، یه زمین خالی توی بهشت داره و یه زمین خالی توی جهنم. یعنی اولش توی برزخ، هیچ فرقی بین آدمایی که روحشون خوب بوده با آدمایی که روحشون مریض بوده نیست. اما از وقتی که این آدم به سن تکلیف میرسه، هر کاری که توی دنیای خاکی بکنه، اثر اون کار، توی بهشت یا جهنم ظاهر میشه.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7