مثل وقتی که شما یه دونه گندم رو داخل خاک میکارین و اثرش بیرون از خاک ظاهر میشه. ما هم یه کاری رو توی این دنیا می کنیم، همون موقع اثرش توی اون دنیا یعنی برزخ ظاهر میشه. حالا اینجا هرچی ما بیشتر شبیه خدا باشیم، کارای خوب بیشتری انجام میدیم و اثرش توی بهشت ظاهر میشه. هرچی ما شبیه خدا نباشیم، کارای بدی انجام میدیم و اثرش توی جهنم ظاهر میشه.

مثلا اگه ما مثل خدا بخشنده باشیم، یه کار خوبی که می کنیم اینه که دوستمون رو که بهمون بدی کرده می بخشیم. اونوقت خدا همون لحظه توی بهشت، یه نعمت که مربوط به بخشندگیه برامون قرار میده.

اما مثلا اگه ما حسود باشیم، خدا که حسود نیست، پس شبیه خدا نیستیم و در نتیجه، یه کار بدی که می کنیم اینه که به دوستمون صدمه می زنیم. مثلا اگه به مدادرنگیاش حسودی کنیم، یواشکی میریم مدادرنگیاشو خراب می کنیم. اونوقت خدا همون لحظه توی جهنم، یه عذاب که مربوط به حسادته برامون قرار میده.

پس چی شد؟ ما اولش که به دنیا میایم، هیچی توی بهشت و جهنم نداریم. از وقتی به سن تکلیف میرسیم، هرچی بیشتر شبیه خدا بشیم، کارای خوبی انجام میدیم و بهشتمون رو خوشگل تر می سازیم. هر چی هم شبیه خدا نشیم، کارای بدی انجام میدیم و جهنممون رو ترسناک تر و خطرناک تر می سازیم.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7