موش کوچولو

موش کوچولو هرجا میره

اول میگه سلام سلام

دوستاشو وقتی می بینه

بلند میگه سلام سلام

موش کوچولو میگه خدا

خیلی سلامو دوست داره

هر کسی که سلام میده

یعنی خدا رو دوست داره

میدونی چرا سلام خوبه؟

برای عشق و احترام

تو هم مث موش کوچولو

بلند بگو سلام سلام

شاعر : الهام عارفپور

شعر کودکانه « در دست حسین(ع) » pdf

کودَکِ مَن ، نوگُلِ دانای مَن

نورِ چشمِ مادر ، ای آرامِ جان

لَحظه ای با مَن بیا تا کربلا

از علیِّ اصغرِ مولا بخوان

از همان تیری که دستِ حَرمَله

زد به نوزادِ حسین بن علی(ع)

از همان خونی که در دستِ حسین

می چکید از حَنجَرِ پاکِ علی

کودکِ من ، واقعیت را ببین

دشمنان از گرگ هم وحشی ترند

آنقَدَر وحشی که در یک ثانیه

حَنجَرِ طِفلِ صَغیری می دَرَند

در فِلِسطین و یَمَن امروزه هم

دشمنانی کودکان را می کُشند

خونِ پاکِ کودکان روی زمین

دشمنان شادند و هورا می کِشند

کودکِ من با دلِ نورانیت

از خدا برگشتِ مُنجی را بخواه

حضرتِ مهدی(عج) فقط امّیدِ ماست

او امامی عادل است و خیرخواه

شاعر : نهاندل

آقای ناپیدا

انگار می خواهی بباری پس ببار امشب

باز آسمان تاریک و سرد است و دلم شیدا

دریا به دنیا می زند هر روز و هر لحظه

با جزر و مد اشک تو آقای ناپیدا

آقای ناپیدا تو را کم دارد این دنیا

افسانه ها جای حقیقت را نمی گیرند

آماده ی یاری شدیم اما نمی آیی

یاران حق هرگز در این دنیا نمی میرند

آقای ناپیدا هنوز از ما تو دلگیری ؟

شرمنده ی زهرا (س) نکن ما را که نامَردیم

ما با غم دوری تو هر جمعه می خوابیم

یا حضرت مهدی کجایی ما پر از دردیم

فهمیده ایم آقا نباشی شهر ویران است

نه نه نبود تو دو عالم را پریشان کرد

دیگر بس است آقا بیا تنبیه شد دنیا

لطف تو ما را از خطاکاری پشیمان کرد

شاعر : نهاندل

عشق بی تاثیر

هر وقت و هرجایی در اوج عشق بودم

خالص ترین احساس را دیدی . ندیدی ؟

حال مرا جویا شوی می گویم آقا

حس اتاق مرگ را دیدی. ندیدی ؟

امید دارد دل که بر می گردی اما

عاشق به درد دل بریدن مبتلا شد

ساده در آغوش غریب مرگ افتاد

آقای من راز نبودت بر ملا شد

می خواستم همواره معشوق تو باشم

مست گناهی بودم و کردی به من اخم

ای وای بر من که ندیدم با گناهم

روی دل مولای خوبان می زنم زخم

ای وای بر این عشق بی تاثیر محبوس

ای وای بر این انتظار غرق طوفان

شرمنده گاهی با تکبر راه رفتم

من نا امیدت کردم آقای غریبان

شاعر : نهاندل

 هدف از این بازی : آزمون روخوانی قرآن

روش بازی :

یه سوره از قرآن که قبلا توی کلاس، تدریس شده رو انتخاب می کنی و به بچه ها میگی اون صفحه رو باز کنن و بذارن جلوشون. به هرکدوم از بچه ها هم 5 تا کارت میدی که روشون اعداد مختلفی نوشته شده. بچه ها باید اون کارت ها رو مثل عکس، روبه روی قرآن یا روبه روی خودشون بچینن.

روش بازی از این قراره که مربی باید یه عدد رو بخونه و اون بچه ای که کارت اون عدد جلوشه، سریع اولین آیه ی سوره ی تعیین شده رو بخونه. بعدش مربی یه عدد دیگه رو می خونه و بچه ای که کارت اون عدد جلوشه، آیه ی دوم رو می خونه. و بازی همچنان به همین روال ادامه داره.

این نکته رو هم باید بگم که سوره ها می تونن در حین بازی عوض بشن. مثلا مربی اولش از سوره ی ناس شروع کنه و وقتی سه چهار دور، این سوره خونده شد، بره سراغ سوره ی فلق.

حالا اینجا یه قانونی داریم. اونم اینه که اگه اون بچه به محض اینکه مربی عددش رو خوند، حواسش جای دیگه بود و دیر متوجه شد، یا آیه رو اشتباهی خوند، یا کلمات آیه رو نادرست خوند، کارتش میسوزه و باید اونو برگردونه به پشت.

هر بچه ای هم که نهایتا تمام کارتاش سوخت، از بازی میره بیرون.

 هدف از این بازی : آموزش مفهوم اطاعت

نکته: اسم بازی رو به بچه ها نگو چون به نتیجه ی بازی پی میبرن.

روش بازی:

یه ماهی کوچولو لازم داری با یه حوض کوچولو. حوض باید یه جای ثابت قرار بگیره و جاش تغییر نکنه. بچه ها رو به گروه های دو نفره تقسیم کن. خودتم میشی مسئول قایم کردن ماهی توی محیط اطراف کلاس.

روش بازی به این صورته که مربی میاد اول یه گروه رو صدا میزنه. از این گروه دو نفره، یه نفر باید چشمش رو ببنده و اون یکی باید مربی رو زیر نظر بگیره و ببینه ماهی رو کجا قایم می کنه. ماهی که قایم شد، کسی که چشماشو بسته بود باید چشماشو باز کنه و شروع کنه با راهنمایی های کسی که چشماش باز بوده، ماهی رو پیدا کنه.

مثلا به این صورت: دو قدم برو چپ. یه قدم برو جلو . صندلی رو بردار. گوشه ی فرش رو بلند کن. یکم بیشتر بلند کن. عه ماهی پیدا شد. حالا بیا ماهی رو بنداز توی حوض.

بازی که تموم شد و تمام گروه ها یه نوبت توی بازی شرکت کردن، از بچه ها بپرس:

به نظرتون چرا کسایی که چشماشون بسته بود و جای قایم شدن ماهی رو نمی دونستن، تونستن انقدر راحت و سریع جاشو پیدا کنن و برسوننش به خونه ش تا زنده بمونه؟ «گفتگو کنین»

ماهی
 

اتل متل یه ماهی
چه خوشگله الهی

 برقای پولکاشو
چه چشمای سیاهی

وای که چقد زرنگه

هی میره اینور اونور

دنبال راه دریاس

هی میگه از کدوم ور؟

غذا میریزم براش

با دهنش میگیره

خونه ش میون آبه

بیرون بیاد میمیره

مثل منه نگاش کن
قیافه شو نمیگم

این که فقط توی آب
زندگی داره میگم

خدا شبیه دریاس

منم شبیه ماهی

جدا نباید بشم

از خدا حتی گاهی

 شاعر : الهام عارف پور

مجرم منم

آه ای پلاک گردنم ، آتش نباشی بر تنم

نزد خدا روز بلا ، شاهد تویی مجرم منم

باید در این عالم کمی ، ابلیس را اغوا کنی

مجنونِ جانم می شود آتش ، اگر لب وا کنی

از جوششِ من آگهی ، پا در رکابم می نهی

تا مرز جنّت آمدم ، اذن دخولم می دهی ؟

سجاده ی رنگینِ من ، بیتِ ستون دین من

از راز شب هایم بگو ، ای شاهد آمین من

افتاده بودم مست و تو ، بردی مرا تا بندگی

دیدم مددکار منی ، حیف است عمری بردگی

مدیون دنیا می شود ، هر آنکه شد دندان لق

محشور کن روزی مرا ، با شاهدانِ راه حق

قاری قرائت می کند ، آیات قرآن مرا

ای مونس تنهاییم ، آزاد کن جان مرا

با کفر می خواندم تو را ، با عشق ماندی در دلم

ای آخرین امّید و ای ، میزان حق و باطلم

ماهِ بنی هاشم مرا ، یک روز آدم می کند

روز قیامت سرخوشم ، چون یار یادم می کند

شاعر : نهاندل

به اندازه ی بخشش

می توانی تو به اندازه ی بخشش باشی

و به پهنای شبی بارانی

چه قدیمی شده ام درد مرا می دانی

باورت می شود این تنهایی ؟

ماهِ تنهای شبِ من به کجا می تابی ؟

به همان جا که هنوز

غربت باران هست

دلِ تنهایی هست

گوش کن می شنوی ؟

یک نفر این جا هست

جمعه ها حال مرا می دانند

تو بگو چند نفر بی خبر از باران اند ؟

همه هم پیمان اند ؟

سرخی مغرب جمعه همه را می بیند

منتظر راز غریبیِ تو را می داند

و خدا نام تو را می خواند

دلِ من گرچه سیه با تو ولی می ماند

و من اکنون همه جا حیرانم

گرچه ره می دانم

در پی بارانم

من گناهانم را

می کنم نقّاشی

حضرت خوبی ها…

می توانی تو به اندازه ی بخشش باشی ؟

شاعر : نهاندل

اما نشد

سایه ای خواست ببیند نور را اما نشد

چشمه ای خواست که دریایی شود اما نشد

ماه می خواست که تنها لحظه ای غایب شود

یک نفر خواست که از غیبت برون آید نشد

سال ها در انتظارِ ما بماند و برنگشت

باز از این اعمال بد روز ظهورِ ما نشد

یک نفر هم فکر آزادی از این دنیا نبود

در میان ملت ما هم کسی یارش نشد

آسمان در حسرت ماهی جدید آهی کشید

آهِ او آهسته بود و شهر طوفانی نشد

خلوت شب ها نشان از غربت او می دهد

خواستم عهدی ببندم با خدا اما نشد

با خدا باشی چه بد باشی و خوب ، او عاشق است

آدمی یک دل نبود و لحظه ای عاشق نشد

چشم خود را بستم و راهی شدم تا سادگی

گفتم آسان می شود دیوانگی اما نشد

شاعر : نهاندل