پول یا هنر

حکیمی پسران را پند همی داد که : جانان پدر! هنر آموزید که ملک و دولت دنیا اعتماد را نشاید و سیم و زر در سفر بر محل خطر است. یا دزد به یک بار ببرد یا خواجه به تفاریق بخورد. اما هنر چشمه ی زاینده است و دولت پاینده. وگر هنرمند از دولت بیفتد غم نباشد ، که هنر در نفس خود، دولت است؛ هر جا که رود قدر بیند و در صدر نشیند؛ و بی هنر لقمه چیند و سختی ببیند.

ترجمه :

سعدی میگه یه دانشمندی پسرای خودشو نصیحت می کنه و میگه که عزیزان پدر ! یه هنری ، یه کاری رو یاد بگیرید چون نمیشه به پول و ثروت دنیا اعتماد کرد. مثلا وقتی میرین مسافرت، پول و ثروتتون به خطر میفته. ممکنه دزد اونا رو بدزده یا این که خودتون آروم آروم از پولتون استفاده بکنید و تموم بشه.

اما کار و هنر مثل یه چشمه می مونه که همیشه در حال جوشیدنه. اگه یه آدمی که هنر یا کاری رو بلده ، فقیر بشه و پولشو از دست بده ناراحت نمیشه چون هنرشو از دست نداده. می تونه دوباره از هنرش استفاده بکنه و پول در بیاره. هر جا که بره قدرشو می دونن و بهش احترام میذارن. ولی آدمی که هیچ هنر و کاری رو بلد نیست اگه فقیر بشه و پولشو از دست بده با سختی می تونه دوباره پول در بیاره.

دعای بعد از نماز

سلام امام خوبم

سلام حضرت مهدی

با یک دل شکسته

می خوام بگم یه حرفی

جهان پر از فقیره

وقتشه غم بمیره

حضرت مهدی بیا

بی تو دلم می گیره

یه کشورایی جنگه

دست همه تفنگه

سرباز آمریکایی

دلش سیااااه رنگه

می کُشه بچه ها رو

می کّنه غنچه ها رو

می خواد که نابود کنه

تمام شیعه ها رو

منجی دنیا تویی

مجری دین خدا

ما با تو پیروز میشیم

حضرت مهدی بیا

بیا که جون بگیره

دنیای ما دوباره

آدم خوب امیدی

به دشمنا نداره

امید من شمایین

عاشق بچه هایین

دعای من اینه که

خدا کنه بیایین

صل علی محمد

و علی آل احمد

دعای بچه ها رو

خدا نمی کنه رد

شاعر : الهام عارفپور

« حسرت برای امکانات بهتر »

یک بار یکی از راننده ها که ماشین کهنه و کارکرده ای زیر پایش بود ، از کوره در رفته و نسبت به این ماشین هایی که به سپاه می دادند اعتراض می کرد، حتی کمی هم ناسزا گفت.

می گفت :« شما ماشین های سالم و تر و تمیز رو میدین به کسای دیگه و ما باید با این ابوقراضه ها سر کنیم.»

آقا مهدی وقتی حرف های او را شنید حسابی ناراحت شد و توی جمع شروع کرد با آن راننده صحبت کردن و می گفت :

« می دونی چیه؟ بدبختی ما از همین جاست که شروع میشه. تا دیروز می زدیم توی سر طاغوتی ها و اسراف کار ها و زیاده خواه ها و کسایی که دنبال پول و مادیاتن که چرا مثل ما نمیشین، حالا توی سر خودمون می زنیم که چرا مثل اونا نمی شیم. تا دیروز می گفتیم که همه حفظ بیت المال و قناعت و پاکیزگی و ایثار رو سرمشق خودشون قرار بدن ، اما حالا توی سر خودمون می زنیم و میگیم که چرا ما نباید از ماشین های مدل بالا استفاده کنیم یا چرا از بیت المال استفاده ی کافی رو نبریم.»

در آخر هم گفت :« برادرجان ! این ره که تو می روی به ترکستان است. باید با همین ماشین سر کنی و ماشین دیگه ای نداریم.»

با صحبت های آقا مهدی ، راننده سرش را پایین انداخت و رفت پی کارش.

منبع : کتاب نمی توانست زنده بماند . به کوشش علی اکبری . راوی قهرمان زارع . صفحه39

« اطاعت از دستورات »

به دستور او ، روی کیلومتر شمار ماشین های لشکر علامتی زده شده بود که برای مشخص کردن سرعت مناسب در حرکت بود.

در این علامت ها که هنوز هم روی ماشین هایی که از آن زمان به جا مانده هست، روی کیلومتر شمار ها سه رنگ سفید و زرد و قرمز زده شده بود.

تا شصت کیلومتر با رنگ سفید ، از شصت تا نود با رنگ زرد و از نود به بالا با رنگ قرمز مشخص شده بود.

آقا مهدی خیلی روی این قضیه حساس بود.

یک بار که در جاده منتظر ماشین بود، یکی از ماشین ها که اتفاقاً از ماشین های لشکر هم بود، ایشان را سوار می کند.

سرعت ماشین بیش از حدِ مجاز بوده. آقا مهدی به راننده تذکر می دهد که :« فرمانده لشکرتون دستور داده تند نرین ، شما چرا انقدر تند میری؟»

راننده می گوید :« فرمانده لشکر گفته ؟» و بعد از این که با زدن دنده چهار ، سرعت ماشین را بیشتر می کند، می گوید :« این هم به عشق فرمانده لشکر.»

وقتی نزدیک مقر لشکر می شوند، راننده می بیند که همه به آقا مهدی احترام می گذارند. از او می پرسد :« تو کی هستی که انقدر همه بهت احترام می ذارن؟»

آقا مهدی جواب می دهد :« همونی که به عشقش زدی دنده چهار.»

راننده دستپاچه می شود و نمی داند چه بگوید و چه بکند که آقا مهدی او را نصیحت می کند و از او می خواهد که به دستورات احترام بگذارد.

منبع : کتاب نمی توانست زنده بماند . (راوی : قهرمان زارع). به کوشش علی اکبری . صفحه47

 علت منفور بودن عقرب

در تصانیف حکما آورده‌اند که کژدم را ولادت معهود نیست چنان که دیگر حیوانات را، بل احشای مادر را بخورند و شکمش را بدرند و راه صحرا گیرند و آن پوست‌ها که در خانه کژدم بینند اثر آنست. باری این نکته پیش بزرگی همی‌گفتم، گفت دل من بر صدق این سخن گواهی می دهد و جز چنین نتوان بودن در حالت خردی با مادر و پدر چنین معاملت کرده‌اند لاجرم در بزرگی چنین (مقبلند و محبوب=تحریف شده )

پسری را پدر وصیت کرد
کای جوان بخت یادگیر این پند
 
هر که با اهل خود وفا نکند
نشود دوست روی و دولتمند

ترجمه :

سعدی میگه دانشمندان زیادی گفتن که عقرب مثل حیوونای دیگه به دنیا نمیاد. زمانی که می خواد به دنیا بیاد اول هرچی که توی شکم مادرشه رو می خوره و مادرشو می کشه و بعد به دنیا میاد. اینو به یه دانشمند دیگه ای میگه و اون دانشمند هم میگه بله درسته و به خاطر همینه که انقدر مورد تنفر مردمه. چون با مادرش چنین رفتاری میکنه.

هر کاری را از متخصص آن بخواهید

مردکی را چشم درد خاست، پیش بیطار رفت که دوا کن! از آنچه در چشم چارپای می کند در دیده او کشید و کور شد. حکومت به داور بردند، گفت: بر او هیچ تاوان نیست، اگر این خر نبودی، پیش بیطار نرفتی! مقصود از این سخن آن است، تا بدانی که هر آن که ناآزموده را کار بزرگ فرماید، با آنکه ندامت برد به نزدیک خردمندان، به خفت رای منسوب گردد.

ندهد هوشمند روشن رأی

به فرومایه کارهای خطیر

بوریا باف اگرچه بافنده است

نبرندش به کارگاه حریر

(گلستان سعدی)

ترجمه :

یه آقایی چشماش درد میگیره و به جای اینکه بره پیش دکتر آدم ها، میره پیش دکتر حیوونا. اون دکتره هم همون دارویی که توی چشم حیوونا میریزه رو توی چشم اون آقاهه می ریزه. آقاهه نابینا میشه و به خاطر همین میره پیش قاضی که از اون دکتره شکایت کنه. قاضیه هم بهش میگه تو خودت خر بازی درآوردی رفتی پیش دکتر حیوونا. یعنی هر کسی که بخواد مشکلش رو یه آدمی حل بکنه که اون آدم اون کار رو بلد نیست خودشو بدبخت می کنه.

جای هستی

روزی مرا تا عمق پستی می کشانی

روزی دگر تا اوج هستی می کشانی

روزی معلق می شوم ما بین آن دو

روزی دگر تا خودپرستی می کشانی

احساس تنهاییِ من نادیدنی نیست

ای دل ببین با چشم های من چه کردی

هرگز نخواهد رفت از یادم که روزی

زخم مرا دیدی ولی درمان نکردی

گاهی تماشایم کنی بد نیست ای دل

از بی قراری های تو من بی قرارم

باید در این دنیا به خلوت خو بگیری

زیرا من اینجا یار و دلداری ندارم

از عاشقی سهمی نخواهی داشت هرگز

آخر مرا با عشق هرگز الفتی نیست

ای دل بیا با سرنوشت خود بسازیم

عادت نخواهی کرد ، اما چاره ای نیست

با اختیار آلوده گشتم مست و حیران

من نیستی را جای هستی برگزیدم

آری ملامت می کنم خود را از آن روز

ای کاش نَفسم را به آتش می کشیدم

شاعر:نهاندل

دعوت آتشین Pdf

کودکی پرسید دنیا دست کیست؟

جنگ و بیماری و فقر ، این زندگیست؟

آب و خاک آلوده حتی آسمان

زندگی در این جهان دیوانگیست

ناگهان احساس کرد از رو به رو

یک نفر می آید آن جا نزد او

تا رسید اول سلامی کرد و گفت

حرف هایت را شنیدم مو به مو

گفت دنیا را خداوند آفرید

بعد از آن آورد هستی را پدید

عقل انسان بیشتر بود و خدا

رهبرانی را ز انسان برگزید

وای بر شیطان حسادت کرد او

با خدا حتی عداوت کرد او

گفت انسان را من اغوا می کنم

چون به جای من ، خلافت کرد او

بعد از آن ابلیس آمد در زمین

تا جدا گرداند انسان را ز دین

زور و اجباری نبود ای کودکم

بلکه تنها دعوتی بود آتشین

بعد از آن آغاز شد کاری شگفت

خودپرستی عقل انسان را گرفت

خواست انسان صاحب دنیا شود

چون نمی شد جنگ سختی در گرفت

هر که از حق گفت در دم کشته شد

خااااااک ، از خون شهید آغشته شد

غرق شادی بود ابلیس لعین

تا صدایی آمد و سرگشته شد

کشوری با نام ایران ایستاد

با امید و اعتقاد و با جهاد

انقلابی کرد و حتی بعد از آن

جنگ را هم خوب پشت سر نهاد

کودکِ من آرمان انقلاب

دادن دنیا به دست منجی است

او حساب ظالمان را می رسد

او که باشد سهم دنیا شادی است

رهبران انقلاب آزاده اند

تا ظهور آماده ی آماده اند

کودکم در دین حق پاینده باش

زورگویان اینچنین بازنده اند

شاعر : الهام عارف پور

آهسته آهسته

آهسته آهسته جهان بیدار خواهد شد

آهسته آهسته زمین تیمار خواهد شد

آهسته آهسته برای حضرت مهدی

یار وفادار و قوی بسیار خواهد شد

آهسته آهسته منوّر می شود دنیا

تاریکی اما سهم استکبار خواهد شد

چشمان ما بینا تر از چشم عقاب اما

چشمان دشمن همچو قلبش تار خواهد شد

فریاد جاء الحق و یا مهدی فراگیر و

هر ملتی از صلح برخوردار خواهد شد

آیا تصور می کنی دشمن نمی داند

آهسته آهسته ضعیف و خوار خواهد شد؟

آری خدا یاری نخواهد کرد دشمن را

کم کم جهان آماده ی دیدار خواهد شد

می آید آن روزی که نابودست استکبار

زان پس درخت بندگی پر بار خواهد شد

آماده باش و ریشه کَن کُن نا امیدی را

آهسته آهسته جهان بیدار خواهد شد

نهاندل

خانه‌ی زهرا(س)

عصر بیداریست امروز عشق مادر ریشه دارد

هر که شد مجنون زهرا ترسی از دشمن ندارد

گر بسوزانند در را می زنیم آتش به دریا

خانه‌ی زهراست ایران ، سید و سادات دارد

دولت نمرود و آتش ، دین ابراهیم و گلشن

آری آری تیر و ترکش حاصلی اینگونه دارد

دوستی با مؤمنان و ، دشمنی هم با منافق

قدرت بازوی ایمان ، هیچ همتایی ندارد

غیرت سنّی و شیعه ، رمز پیروزی ما شد

دست با خون شهیدان ، نقش حق را می نگارد

در دل ما عشق زهرا ، راه ما راه ولایت

تُرک و گیلک ، کُرد و غیره ، نزد ما فرقی ندارد

شاعر : نهاندل